Spelenderwijs genieten van het grootouderschap
Op 18 juni 2022 veranderde mijn wereld op een prachtige manier, want op die dag werd ik oma Bientje van een wonderlijk kleinkind genaamd Jason. Het was een betoverend moment toen ik het kleine bundeltje geluk voor het eerst in mijn armen hield. Een nog mooier detail was dat Jason meteen een bewonderaar werd van mijn bionische prothesehand.
Terugkijkend naar de geboorte van mijn eigen kinderen, herinner ik me de tederheid van mijn esthetische prothese. Nu, met mijn moderne bionische prothesehand, moet ik voorzichtig zijn, vooral omdat scherpe hoekjes aan de binnenkant van de hand de kleine Jason zouden kunnen bezeren.
Mijn reis met Jason heeft me laten ontdekken hoe mijn bionische hand niet alleen een verschil maakt in mijn dagelijkse routine, maar ook in het plezier van het grootouderschap. Het omhoog en omlaag doen van de draaghendel van de Maxi-Cosi, een taak die vroeger bijna onmogelijk was met mijn esthetische prothese, gaat nu soepel en moeiteloos.
Toen de tijd aanbrak voor Jason om kennis te maken met fruitpap, bleek mijn bionische prothesehand een handige metgezel te zijn. Het vasthouden van een potje of kommetje met mijn bionische hand stelde me in staat om met mijn rechterhand behendig lepeltjes fruitpap aan Jason te geven, zonder de noodzaak van nabijgelegen tafels. Het aandoen van een slabbetje is nu ook geen enkel probleem meer, en ik geniet van de kleine dagelijkse overwinningen.
“In de kracht van mijn bionische hand ontdek ik elke dag nieuwe mogelijkheden en vreugde.”
Sabine Vranckx
Dankzij mijn bionische prothesehand zijn niet alleen de praktische zaken verbeterd, maar ook de band met Jason is sterker dan ooit. Hij is eraan gewend geraakt en lijkt zelfs de voorkeur te geven aan datgene wat ik vasthoud met mijn bionische hand. Zijn vermogen om mij dingen aan te reiken is bewonderenswaardig.
De eerste stapjes van Jason werden ondersteund door de wijsvinger van mijn bionische hand. Zijn vastberadenheid en de blik in zijn ogen, alsof hij wilde zeggen, "Oma Bientje, geef me je (bionische) wijsvinger, want ik wil lopen," waren hartverwarmend.
Als een bekroning van mijn persoonlijke groei en overwinningen met mijn bionische hand, kan ik nu samen met Jason genieten van maaltijden met mes en vork. Het vroegere ongemak in restaurants is veranderd in een genoegen, en ik koester het idee om Jason ook de juiste tafelmanieren bij te brengen.
Jason's liefde voor kaas als tussendoortje brengt ons vaak samen. Het openen van het kaasje, een uitdaging voor hem, wordt met veel plezier door mij ondersteund.
“Met liefde en een bionische hand brei ik niet alleen truien, maar ook warme herinneringen voor mijn kleinzoon. Ik kan niet wachten om samen met mijn kleinzoon van deze feestelijke tijd te genieten.”
Sabine Vranckx
De avonden zijn nu gevuld met het plezier van breien met mijn bionische prothesehand, waar ik truien en sokjes creëer voor Jason. Terwijl Kerstmis nadert, werk ik vol enthousiasme aan een schattig kerstkostuumpje. Voordat ik begon aan de kap en de witte boordjes aan de mouwen, moest Jason het pakje passen. Het paste perfect! Ik kon niet wachten om de mouwen af te werken en vervolgens aan de kap te beginnen. Laat de feestdagen maar komen, want ondertussen is het kerstpak zo goed als klaar.
Over de blogger
Sabine Vranckx
Sabine is geboren met congenitale adactylie van haar linkerhand. Dat betekent dat ze aan één hand delen van haar vingers mist. Als kind werd ze regelmatig gepest en daarom verstopte ze haar hand in het openbaar. Het was pas later, in 2017 toen zij haar eerste i-Digits kreeg, dat ze besefte dat dat niet hoeft. Nu is ze trots op zichzelf, mét prothesehand.