Paralympische Spelen in Tokyo - Wat als je bij iedere wedstrijd een medaille wint?

Na een extra jaar mochten wij eindelijk: de Paralympische Spelen. Alle voorbereidingen zijn gedaan en ik heb het goed gedaan! Ik ben teruggekomen met 2 gouden medailles en 1 bronzen medaille. Dat zijn dingen wat jullie allemaal hebben kunnen zien, maar ik neem jullie mee naar de dingen die jullie niet hebben kunnen zien.

Als je aankomt bij de locatie word je naar het Paralympisch dorp gebracht. Dat is een soort afgesloten gebied met allemaal flats waar alle sporters en staf van de nationale teams overnachten. Het is dus letterlijk een dorp. Voordat je het dorp in mag krijg je je accreditatie, een soort badge met je foto en naam aan een keycord. Je accreditatie dat is je leven in het dorp. Je komt namelijk nergens binnen zonder deze badge. Als je jouw badge kwijt bent, dan zit je echt in problemen.

Je bent binnen en nu gaat het echt beginnen! Het dorp heeft een gigantische eetzaal waar je met iedereen uit het hele dorp eet. De eetzaal is ongeveer zo groot als een voetbalveld met allemaal verschillende etenstentjes. Voor ieder wat wils! Verder heb je een was service, een gamehal, sporthal, en plaza waar je allerlei dingetjes kan kopen.

Als je wil gaan trainen ga je naar een heel groot busstation. Vanuit daar wordt je met de bus naar je venue gebracht. Voor mij was dat het Olympisch Stadion en de trainingsbaan.

Onderdeel 1: Verspringen

Het eerste onderdeel was het verspringen. Het is erg warm in Tokyo. Ik moest dus goed opletten dat ik niet teveel zou drinken en rustig aandoen tijdens de warming-up. Het ging goed en ik voelde me lekker. Ik zat er goed in, totdat ik tijdens de warming-up net effe niet lekker in de bak terecht kwam. Mijn knie deed beetje zeer, maar gelukkig heeft onze fysio mij op tijd weer opgepept.

Tijd om naar de callroom te gaan. De callroom is een ruimte waar je je moet melden voordat de wedstrijd begint. Wanneer je in de callroom bent, mag je niet meer terug naar de warming-up baan of je coach. In deze ruimte ben je alleen met je tegenstanders en worden je blades, spikes, tas en tenue gecontroleerd. Bij het verspringen moest je je 70 minuten voordat de wedstrijd begon melden. Het verspringen ging erg goed en ik mocht samen met mijn teamgenoot Fleur op het podium plaats nemen.

Na de medailleceremonie, die gelijk na het onderdeel is, ging ik snel naar het ijsbad. Over twee dagen mocht ik namelijk alweer deelnemen aan de 200m sprint. De winst van de medaille heb ik kort gevierd, maar ik moest snel weer door. Tussen het verspringen en de 200m heb ik 1 training gedaan om even te schakelen. Ik voelde me er weer helemaal klaar voor!

Onderdeel 2: 200 meter sprint

Bij de wedstrijd van de 200m sprint geldt hetzelfde riedeltje als bij het verspringen. Het enige verschil zit hem in de aantal minuten die je van tevoren aanwezig moet zijn in de callroom. Bij sprint-onderdelen hoef je namelijk maar 40 minuten van tevoren aanwezig te zijn.

Ik had mij voorgenomen om snel te starten en dat lukte. Mijn stategie was om – wanneer ik uit de bocht kom – te zien wat ik nog moest doen om de winst te pakken. En dit bleek succesvol, want ik pakte de winst én een season best. Super lekker! Ik kwalificeerde mezelf voor de finale, maar vanavond komt het echte werk. Ook na deze wedstrijd ging ik snel door naar het ijsbad om te herstellen. Vanavond moet ik echt knallen...

Ik ben er klaar voor. Ik heb mezelf nog nooit zo klaar gevoeld voor de 200m sprint. Mijn prestatie was genoeg voor dé titel. Ik mocht het podium op en luisteren naar het Wilhelmus die ze speciaal voor mij speelden in het Paralympische Stadion.

Onderdeel 3: 100 meter sprint

Genieten, en door... De 100m sprint staat alweer voor de deur. Ik merk dat ik nu een beetje moe begin te worden, maar dat mag de pret niet drukken.

Mijn strategie: Een goede race als kwalificatie en als snelste over de finish bij de finale. Makkelijker gezegd dan gedaan... Het wordt spannend! Bij de 100m sprint is geen ruimte voor schoonheidsfoutjes. Het moet helemaal goed. De blokken in en gaan!

Vlak daarna vlogen we weer terug naar Nederland en kon ik mijn vriend en familie weer zien. Eenmaal gearriveerd in Nederland kregen Fleur en ik bezoek van Koning Willem-Alexander en premier Mark Rutte. En om het plaatje compleet te maken werden Fleur en ik ook nog eens geridderd!

Wat een ervaring! Nu is het echt tijd om goed uit te rusten en te beseffen wat er in Tokyo gebeurt is.