Fleur Jong; Het WK, wat een ervaring!

Eind november was het eindelijk zo ver; het WK para atletiek 2019 in Dubai!! Ik heb enorm hard gevochten om terug te komen na een mislukte operatie aan mijn stomp in augustus 2018. Het WK halen was eigenlijk al fantastisch in mijn geval. Zelfs met een plaatsing voor de 100m én het verspringen! Dat laatste is voor mij een compleet nieuw onderdeel, dat ik pas eind juli ontdekt heb.

Verspringen was het eerste onderdeel op het WK voor mij en ik had super veel vragen vooraf over de wedstrijd zelf. Dit zou namelijk pas mijn 4e verspringwedstrijd ooit worden!

Nog nooit heb ik een veldonderdeel gedaan. Normaal ben ik niet langer dan 10 à 15 minuten op de baan omdat ik altijd alleen sprint. Nu zou ik ruim 1,5 uur op de baan zijn en kreeg ik 6 pogingen i.p.v. 1 die direct goed moet. Wat als ik tussendoor naar de wc moet?! Hoe weet ik dat ik aan de beurt ben?! Wat moet ik tijdens het wachten doen?! Gelukkig deed Marlène van Gansewinkel ook mee dus die kon mij een beetje wegwijs maken. Op de warming up baan maakte ik mij klaar en begon warm te lopen. Beetje rekken, versnellingen, wat loopscholing, nog een paar versnellingen en uiteraard wat verschillende sprongen. 50 minuten van tevoren werd ik de callroom in geroepen (een tent waar je met je concurrenten in een kringetje zit en al je spullen gecontroleerd worden voor je de baan op gaat) en de baan op om in te springen, om te zorgen dat je aanloop goed staat. De omstandigheden waren lastig met flinke tegenwind.

 
In mijn laatste sprong, sprong ik naar de 3e plek! Helaas verbeterde de Japanse die ik voorbij gesprongen was zich ook en zij steeg naar 1, waardoor ik eindigde op de 4e plek. Balen? Een beetje wel natuurlijk, een plak was toch wel heel cool geweest. Maar dit was mijn debuut, en ik ben gewoon 4e van de wereld geworden. Dat is gewoon waanzinnig aangezien ik pas net ben begonnen met verspringen en slechts een jaar eerder mijn sporttoekomst aan een zijden draadje hing!

Direct de volgende ochtend was het tijd voor de 100 meter series. Daar hing voor mijn gevoel een beetje een vloek overheen, die ik wilde doorbreken. Ik was namelijk op de Spelen in 2016 en het WK in 2017 9e geworden en daardoor had ik de finale steeds nét niet gehaald (er gaan er 8 door). Spanning alom dus. De series liep ik netjes, ik maakte geen fouten en liep zo naar 13.30 en kwam als 2e over de streep! Direct door naar de finale met een knappe tijd! 's Avonds was de finale en nadat in de callroom tot 3 keer toe de baanindeling werd veranderd, stond ik in baan 9, niet ideaal want dan zit je helemaal aan de buitenkant van de race. Maar goed, ik had de finale gehaald dus who cares!?! Uiteindelijk werd ik 7e in de finale, het was allemaal behoorlijk close voor mij! Een comeback & debuut tegelijk maken en daarbij 7e en 4e van de wereld worden is iets om trots op te zijn!

 
Ik ben enorm blij en had dit absoluut niet gekund zonder mijn team en sponsoren, maar vooral mijn coach! Na een korte vakantie gaan we nu door met de wintertrainingen, trainen naar de Paralympische Spelen van Tokio 2020. Ik heb er zin in!