Een blessure, en nu?
“Het kan iedereen overkomen, een blessure. Je bent lekker aan het wandelen en je voelt ineens je knie, of je pakt de boodschappen op en voelt iets in je schouder. Zo is het mij helaas ook overkomen. ”
Marlene
Het kan iedereen overkomen, een blessure. Je bent lekker aan het wandelen en je voelt ineens je knie, of je pakt de boodschappen op en voelt iets in je schouder. Zo is het mij helaas ook overkomen. Momenteel heb ik helaas te maken met een blessure aan mijn knie. Bij het frontsquatten voelde ik wat irritatie en de volgende dag was mijn knie dik en ik kon bijna niet meer lopen. Onderzoek bij de sportarts wijst uit dat ik kleine scheurtjes heb in mijn meniscus. Vanaf nu dus in revalidatiemodus voor de komende 12 weken.
Het belangrijkste bij een blessure is dat je ernaar moet laten kijken, want als je weet wat er aan de hand is, dan kun je daar actief mee aan de slag ipv afwachten tot het weg is of zelfs erger wordt. Het had ook enorm kunnen helpen als ik na de training was gaan koelen, maar voor mijn gevoel was het niet zo erg. Helaas blijkt dit dus wel zo te zijn.. Dus ook bij twijfel altijd koelen, liefst 20 min en nooit het ijs/ice-pack rechtstreeks op de huid leggen.
Dus nu in revalidatiemodus, en dit betekent zeker niet dat ik niks kan doen. Sterker nog, ik heb het er best wel druk mee! De arts heeft advies gegeven onder andere 5 keer per dag koelen, de bovenbenen sterk te houden met een electro muscle stimulator en heel rustig op te bouwen. Zo ben ik begonnen met wandelende oefeningen, krachtraining zonder gewichten en wat licht fietsen. Elke dag kijken of we reactie krijgen (vocht, pijn of bewegingsbeperking), als dat niet zo is nemen we een heel klein stapje vooruit en soms ook niet. Geduld is het belangrijkste bij een blessure want je gaat makkelijk te snel. Dan is de kans is dan groter dat je permanente schade veroorzaakt en nog langer niet kan doen wat je het liefste doet. Gelukkig zijn er altijd nog andere dingen die je kan doen en waar je aan kan werken, zoals de coach zegt: ’je kan niet te veel core doen’.
Nu ben ik alweer iets verder en kan ik op de loopband rustig rennen. We zijn er nog lang niet maar ik geniet van elk klein stapje. Hierbij ook wat tips van mij bij een blessure
- bij pijn, altijd stoppen en koelen
- ga langs een dokter
- wees geduldig
- luister naar de adviezen van de arts/fysio en doe je oefeningen die je meekrijgt
- gebruik deze tijd om ook eens aan iets anders te werken
Sport ze!
Over de blogger
Marlène van Gansewinkel
Marlène van Gansewinkel (1995) is geboren zonder linker onderarm en linker onderbeen, desalniettemin is ze als een normaal kind opgegroeid. Als kind is ze begonnen met voetbal maar na een talenten dag verliefd geworden op atletiek. Tegenwoordig topatlete, student en levensgenieter. ‘ik ging naar de talenten dag toe met het idee dat ik niet gehandicapt genoeg was.. Dat is natuurlijk waanzin maar, zo heb ik mij altijd gevoeld’