De Rol van Sporten tijdens mijn Revalidatie: Fysieke en Mentale Vooruitgang
Eigenlijk begon voor mij het échte revalideren pas toen ik weer terug mocht stappen in mijn dagelijks leven en niet meer hoefde te revalideren. Gekke zin hè? Ik zal het je uitleggen. In de revalidatie omgeving is alles bedacht om je zo goed mogelijk te ondersteunen met opnieuw te leren bewegen en functioneren. Dit heeft mij ontzettend geholpen met de eerste stappen (letterlijk), maar het echte werk begon daarna pas. Het echte leven is allesbehalve bedacht. Het is spontaan en onverwachts, de echte praktijk.
Sport heeft hier een cruciale rol voor mij gespeeld. Het heeft mijn progressie versneld, en ook mijn zelfvertrouwen terug opgebouwd. Ik begon al vrij snel met atletiek. Via een paralympische talentendag kwam ik hiermee in aanraking. Ik was niet zozeer naar deze dag gegaan omdat ik fulltime sporter wilde worden, maar wel omdat ik een nieuwe sport wilde ontdekken. Een zittende sport (zoals rolstoelbasketbal) zag ik niet zitten, ik was immers net weer een beetje gaan lopen en dat wilde ik blijven verbeteren. Atletiek bleek de perfecte match voor mij te zijn. Los van dat de bondscoach mij al vrij snel in het vizier had, zag ik vooral sporters lekker wandeleen, rennen en sommigen zelfs springen! Top! Dat wilde ik allemaal leren! Dan word je namelijk pas echt vaardig met je protheses.
“Sport heeft hier een cruciale rol voor mij gespeeld. Het heeft mijn progressie versneld, en ook mijn zelfvertrouwen terug opgebouwd.”
Fleur Jong
Het begon met ogenschijnlijke simpele trainingen bij een lokale club. Rondjes wandelen, over lijntjes balanceren en kleine sprongetjes maken op je plek. Vervolgens leerde ik huppelen, traplopen, heuvel op en af lopen en springen. Toen ik dat onder de knie had, kon ik een beetje gaan rennen. Ja, op mijn dagelijkse protheses! Je hebt in het begin echt nog geen sportprotheses nodig, dat kan ik niet genoeg benadrukken!
Je kan altijd beginnen, en er zijn honderden oefeningen en trainingen die je kan doen om er fysiek op vooruit te gaan. De dagelijkse voetprotheses zijn tegenwoordig zo goed dat je daar echt al superveel mee kan doen! Wil je uiteindelijk vaker, langere afstanden of sneller hardlopen, dan wordt het wel tijd voor een sportprothese. Tegen die tijd wist ik gelukkig al 100% zeker dat atletiek is waar ik voor wilde gaan, dus was het de investering dubbel en dwars waard!
“Je kan altijd beginnen, en er zijn honderden oefeningen en trainingen die je kan doen om er fysiek op vooruit te gaan. De dagelijkse voetprotheses zijn tegenwoordig zo goed dat je daar echt al superveel mee kan doen! Wil je uiteindelijk vaker, langere afstanden of sneller hardlopen, dan wordt het wel tijd voor een sportprothese.”
Fleur Jong
Zoals ik al benoemde, heeft sport mij ontzettend veel nieuw zelfvertrouwen gegeven. Ik kreeg vertrouwen in mijn steeds sterker wordende lijf. Ik raakte zelfs een beetje verslaafd aan dat gevoel van progressie. Ik ging steeds vaker trainen en sloot ook regelmatig aan bij de bondscoach. Uiteindelijk besloot ik na mijn middelbare schoolexamen een potentiële professionele atletiekcarrière echt een kans te geven. En zie nu het resultaat!!
Er zullen in het begin veel mensen zijn die je zullen aanmoedigen om te beginnen met sporten, maar tegelijkertijd zullen veel mensen ook extreem voorzichtig zijn en je verwachtingen misschien wel temperen of je vroegtijdig ‘rust’ laten nemen. Ik zou zeggen, jij bent de baas! Jij bepaalt wat je wilt doen, wanneer en hoe. De mensen om je heen zijn er ter ondersteuning, en de trainers zijn er voor advies. Maar het is aan jou om te besluiten wat je ermee doet. Zorg dat je een omgeving vindt waarvan jij overtuigd bent dat het je vooruitgang op zal leveren, zowel fysiek als mentaal. Je zult, sneller dan je denkt, voelen dat je progressie boekt. Soms op beide vlakken, soms eerst alleen fysiek of mentaal. In iedereen zit de motivatie om beter te worden, om competitief te zijn. Dat weet ik zeker! Dus stel je open voor nieuwe uitdagingen en voor het aanbod wat er is. Er is voor iedereen een plek!
Over de blogger
Fleur Jong
Fleur Jong (1995) verloor beide onderbenen en 8 vingerkootjes door een bacteriële bloedinfectie toen ze 17 jaar oud was. Binnen 24 uur zag het leven er ineens heel anders uit, maar gelukkig lacht het leven haar nu niet minder toe. Ze doet aan topsport, studeert en staat stevig in haar vele paar schoenen op haar protheses. "Ik weet niet hoe mijn leven eruit had gezien als dit niet was gebeurd, maar wat ik wel weet is dat ik nu gelukkig ben. Dan doet de rest er niet meer toe. Ik heb een enorm leuk leven!"
Prothesen: Pro Flex XC, Pro Flex Align, Cheetah Xtend, Össur Iceform Sleeves.