Medailles en tegenslagen op het WK Para Atletiek

Medailles en tegenslagen op het WK Para Atletiek

Samen met Fleur Jong stond ik afgelopen november aan de start van de onderdelen 100 meter sprint & verspringen op het WK Para Atletiek in Dubai. Daarnaast liep ik ook nog de 200 meter. Ik begon met mijn langste en moeilijkste afstand, de 200 meter. Richting het WK voelde ik mij niet zo goed; ik was niet topfit en zat niet lekker in mijn vel. Hoewel ik natuurlijk hoopte dat dit goed zou komen op het WK, was dit helaas niet het geval.  

Toch wilde ik starten, want opgeven ken ik niet! Helaas werd ik bij de 200 meter gediskwalificeerd omdat ik op de lijn stond, en dat mag niet. Vervelend, maar dit gaf me wel aan hoe ik ervoor stond. Ik ging door en maakte mij klaar voor het verspringen. Hier dacht ik het beter te kunnen doen, en dat deed ik gelukkig ook! Ondanks veel problemen met mijn focus en aanloop wist ik een zilveren medaille te veroveren. Of ik daar blij mee was? Zeker! Met een medaille ben ik altijd blij, maar hoe het is verlopen blijft wel in mijn achterhoofd hangen. Dat moest de volgende keer beter.

Er was geen tijd om te blijven hangen in die gedachten op dat moment, want de volgende ochtend stond de 100 meter op het programma. Die opende ik in een kampioenschapsrecord en directe plaatsing voor WK. 's Avonds volgde de finale en daar heb ik gestreden, maar ik was op. Geen goud maar wel zilver. Een mooie medaille!

Als het even niet gaat zoals je wil

Soms gaat het even niet helemaal zoals je hoopt. Dat hebben we allemaal wel eens. Helaas voelde mijn hele afgelopen jaar zo. Steeds kwamen er blessures op en kon ik niet goed trainen, waardoor ik gefrustreerd en gestresst raakte. Daar kwam ook mijn onzekerheid nog bij kijken, want 'de beste zijn' klinkt heel gaaf, maar dit heeft ook een heel andere, moeilijke kant. En dat heb ik dit jaar ondervonden. Ik deel dit met jullie omdat iedereen, topsporter of niet, hier wel eens mee kampt.

De hele situatie heeft me geleerd hoe om te gaan met tegenslagen. Want hoe onzeker en bang je ook bent, het belangrijk is om naar je lijf te luisteren en je angsten aan te gaan. Als je valt, moet je weer opstaan, maar doe dit in je eigen tempo. Je moet in het diepe kunnen springen, maar niet de hele tijd. Het is goed om je grenzen op te zoeken, maar neem ook de tijd om te herstellen. En soms… Is het ook gewoon vervelend en oncomfortabel. En dan moe tje er het beste van maken. Het wordt echt wel weer beter, maar het heeft tijd nodig. Dit gevoel had ik vooral op het WK. Het kwaad was al geschied, dus nu moest ik afwachten en het beste ervan maken. Het heeft mij geholpen om het WK niet als geheel te zien, maar ieder onderdeel ervan als een individuele kans. En de ene kans pakte beter uit dan de andere.

Zo probeer ik het dagelijks leven ook aan te pakken. Als het mij even niet lukt op school betekent dit niet dat mijn training daarna verpest is. Ik bekijk alles los van elkaar. Ik denk dat dit me heel erg helpt om met tegenslagen om te gaan, omdat je de negatieve gevoelens niet meeneemt. En als dit soms niet lukt, is er morgen weer een nieuwe dag. Wees ook niet te streng voor jezelf.

Ook een prothese hebben is niet altijd een feest. Mijn grootste ergernis is bijvoorbeeld wanneer ik mijn prothese niet aan kan, bijvoorbeeld door een bultje of wondje. Zodra ik merk dat er problemen zijn, probeer ik er meteen mee aan de slag te gaan. Vaak door de prothese even uit te doen en geduld te hebben. Ook hierbij is de truc, om niet alles erdoor te laten beïnvloeden. Natuurlijk is het vervelend als ik in mijn rolstoel naar college moet, maar dat maakt het college niet minder leuk en interessant!

Mijn tip voor andere prothesedragers:

Als het tegenzit is het niet erg om even een pauze te nemen of het op een andere manier te proberen, maar blijf het wel proberen! Geef de moed niet op! Probeer het nut ervan te zien en bekijk wat je er in de toekomst aan hebt. Dit maakt het makkelijker om het nogmaals te proberen. Raak je erg gefrustreerd? Neem een adempauze. Je hoeft niet altijd de beste of de snelste te zijn. Lukt het echt niet? Accepteer dan dat je je nu even oncomfortabel en vervelend voelt en ga andere leuke dingen doen. Dat gevoel verdwijnt vanzelf en het komt echt wel weer goed. Heb vertrouwen en geef de moed niet op!